Nu ook Nederlandse versie beschikbaar!
17 jaar geleden
vrijdag 7 november 2008
woensdag 5 november 2008
Fotoselectie beschikbaar
Onze eerste diashow Nepal! Klik hier
Onze eerste diashow Tibet! Klik hier
De foto's zijn ook in hoge resolutie (6 MB) te bekijken door in de show op de foto's te klikken. U gaat dan naar ons Friendship Highway fotoboek.
Onze eerste diashow Tibet! Klik hier
De foto's zijn ook in hoge resolutie (6 MB) te bekijken door in de show op de foto's te klikken. U gaat dan naar ons Friendship Highway fotoboek.
donderdag 30 oktober 2008
Laatste dagen in Kathmandu
Na de grens van Zhangmu worden we door ons Nepalese reisagentschap opgewacht om met de minibus naar Kathmandu gebracht te worden. Het landschap is spectaculair. Hoge bergen, tegelijk ongelooflijk groen met watervallen. Een groot contrast met het maanlandschap van Tibet. De drie uur durende tocht naar Kathmandu verloopt daardoor als een uitstapje, al zijn de wegen deels weggespoeld en is het zonder hoogtevrees bepaald geen gemakkelijke autotocht. Eenmaal in Kathmandu hebben we onze debriefing met Jagat die voorstelt om de laatste twee dagen nog een uitstapje te doen. Alleen Fer en Albert kiezen ervoor om met de mountainbike een dagje door de drukke stad te toeren en dat hebben ze geweten! Van fietsen komt alleen buiten de stad iets, daarbinnen is het deels de fietsen boven het hoofd dragen vanwege een nieuw festival dat de mensen naar de stad lokt met als gevolg files, files, files. Te voet is het al geen doen meer. Duizenden mensen lopen elkaar tegen het lijf, daartussen bromfietsen in de smalle steegjes en twee Hollanders die wanhopig proberen een doorgang te vinden...
De laatste dag is voor inkopen en de gouden tip hier is: kom vooral met lege koffers of tassen naar Kathmandu. Je kunt hier alle grote merken tegen bodemprijzen aanschaffen. Een North face jack, Teva slippers.... voor een appel en een ei is het te koop. En dat geldt ook voor de duizenden juweeltjes van kettingen, ringen, armbanden. Fantastich handwerk en betaalbaar.
De laatste avond worden we op ons afscheidsdiner getrakteerd door Jagat en zijn staf. Een onvergetelijk gezellige avond waar we teruggeblikt hebben op bijna vier weken avontuur. Trekkings en sightseeing met een "once in a lifetime"-karakter. Het was een grote, onvergetelijke belevenis waarin de vriendelijkste mensen uit Nepal en Tibet de belangrijkste hoofdrol vervulden!
De terugweg is goed verlopen, met de gebruikelijke lange wachttijd in India, de vele security checks, maar de goede service van Swiss Air. Woensdagochtend 10.30 uur NL tijd zijn we geland in Brussel.
Om met de woorden van Jagat te eindigen: we zijn als gasten gekomen en als vrienden uiteengegaan!
Petra, Fer, Wilfried en Albert
Namaste!
zondag 26 oktober 2008
Terug naar Nepal
Na een hele zware tocht per jeep komen we om ong. 1600 uur aan in Zanghmu. Zwaar omdat de Chinezen nog volop bezig zijn met de aanleg van deze belangrijke verbindingsweg. In totaal 195 kilometer, waar we zo'n 7 uur over doen. Onderweg nog geluncht in een plaats die op de route lag, hier hebben we"momos in alle soorten en maten gegeten. Hierna doorgereden naar de grensplaats (Zanghmu), en hier zien we langzaam een ramp voltrekken. Overal vrachtauto's die niet direkt over kunnen naar de Nepalese kant, en voor een totale verstopping van het dorp zorgen.
Tibet trekking (2)
Ook deze da g staan er weer een aantal kilometers op het programma. Daar waren we uiteindelijk ook voor gekomen.
Het plan van Lobshang is om een deel te lopen en zodra iemand aangeeft dat het niet meer kan, in de jeep te stappen. Hier maken we uiteindelijk ook dankbaar gebruik van, omdat een heel stuk van de trekking bergop gaat. Dit alles speelt zich toch op zo'n 5000 meter af. Vanaf hier rijdebn we met de jeep naar Old Tinghri, een erg stoffig dorpje midden in de Himalaya. Ook hier betrekken we een "kot" met hetzilfde principe als in Ronghbuk. Alleen slapen op een bed met harde matras, en het eten wordt weer door onze kok in de gezamenlijke ruimte geserveerd.
Goed geslapen, alleen oordopjes gebruikt omdat er 's nacht hele hordes honden beginnen te blaffen. Een enkeling slaapt er doorheen.
Volgende dag is er een wandeling gepland in de omgeving . De jeep brengt ons een kilometer of wat buiten het dorp en we lopen in een boogje terug naar dat stofnest. Al met al toch nog een tocht van zo'n 12 kilometer. Hierna even het dorpje verkent en bedelende kindjes verwent.
Gewacht totdat de kachel werd aangestoken en 's avonds ene David Breashears ontmoet. Hierover later meer.
Het plan van Lobshang is om een deel te lopen en zodra iemand aangeeft dat het niet meer kan, in de jeep te stappen. Hier maken we uiteindelijk ook dankbaar gebruik van, omdat een heel stuk van de trekking bergop gaat. Dit alles speelt zich toch op zo'n 5000 meter af. Vanaf hier rijdebn we met de jeep naar Old Tinghri, een erg stoffig dorpje midden in de Himalaya. Ook hier betrekken we een "kot" met hetzilfde principe als in Ronghbuk. Alleen slapen op een bed met harde matras, en het eten wordt weer door onze kok in de gezamenlijke ruimte geserveerd.
Goed geslapen, alleen oordopjes gebruikt omdat er 's nacht hele hordes honden beginnen te blaffen. Een enkeling slaapt er doorheen.
Volgende dag is er een wandeling gepland in de omgeving . De jeep brengt ons een kilometer of wat buiten het dorp en we lopen in een boogje terug naar dat stofnest. Al met al toch nog een tocht van zo'n 12 kilometer. Hierna even het dorpje verkent en bedelende kindjes verwent.
Gewacht totdat de kachel werd aangestoken en 's avonds ene David Breashears ontmoet. Hierover later meer.
Basiskamp Mount Everest
Natuurlijk vergeten we even te vermelden dat we letterlijk op een van onze hoogtepunten van de reis zijn aangekomen: de Mount Everest ligt voor het oprapen! Voor ons doemt de hoogste berg ter wereld in volle glorie op. We hebben bovendien het grote geluk dat er geen enkel wolkje aan de hemel is. Daar is die dan en we gaan er te voet naar toe: het basiskamp van de Everest, een wandeling van toch maar liefst 16 kilometer heen en terug. Knap lastig omdat het laatste stuk toch nog stijgen is en op 5400 meter hoogte vergt dat je laatste adem. Er wordt een groepsfoto gemaakt in het kamp met honderden Tibetaanse vlaggetjes en de Everest vol in beeld. Dan slaat ineens het weer om en begint het vreselijk te waaien. De gevoelstemperatuur gaat al snel naar het vriespunt en we beginnen aan de barre tocht terug naar het klooster in Ronghbuk. Opnieuw moeten we een barre koude nacht tegenmoet zien in de kot, maar met het beeld van de Himalaya's wordt dat al snel goedgemaakt.
De volgende ochtend lopen we te voet van Rongbuk naar de volgende halte in onze trekking, een wandeling op grote hoogte van in totaal 18 kilometer naar een campsite langs een klein riviertje. Een behoorlijke tocht en tegen 15.00 uur maken we ons kamp, overigens met behoorlijk veel wind. Aangenaam is het wordt het niet, want ondanks de zon hebben we het niet warm. Dat beloofd wat voor de nacht die gaat komen. Onze kok maakt overigens een uitgebreid diner dat wederom wordt geserveerd in onze "trucklounge". We mogen gebruik maken van een extra gasbrander om een klein beetje warm te worden onder het spelletje kaarten. We gaan vroeg naar bed en Lobsang heeft alle lege flesjes water gevuld met kokend water die we meenemen in de tent (zo'n drie vier flesjes per persoon om niet in de slaapzakken te bevriezen...). De kou wint het uiteindelijk van de flesjes, tegen vier uur 's ochtends ligt iedereen te rillen met 15 graden onder nul. Dit is onze laatste nacht in de tent staat iedereen op het voorhoofd geschreven...
Voor zonsopgang staat we al rillend voor de tent in de hoop dat de eerste zonnestralen verlichting en dus warmte brengen. Dit avontuur wordt al te bar. Zelfs de Tibetanen vinden het maar al te koud en inderdaad, uit de berichten blijkt dat het voor de tijd van het jaar al te koud is in Tibet. Er moet een andere oplossing komen!
De volgende ochtend lopen we te voet van Rongbuk naar de volgende halte in onze trekking, een wandeling op grote hoogte van in totaal 18 kilometer naar een campsite langs een klein riviertje. Een behoorlijke tocht en tegen 15.00 uur maken we ons kamp, overigens met behoorlijk veel wind. Aangenaam is het wordt het niet, want ondanks de zon hebben we het niet warm. Dat beloofd wat voor de nacht die gaat komen. Onze kok maakt overigens een uitgebreid diner dat wederom wordt geserveerd in onze "trucklounge". We mogen gebruik maken van een extra gasbrander om een klein beetje warm te worden onder het spelletje kaarten. We gaan vroeg naar bed en Lobsang heeft alle lege flesjes water gevuld met kokend water die we meenemen in de tent (zo'n drie vier flesjes per persoon om niet in de slaapzakken te bevriezen...). De kou wint het uiteindelijk van de flesjes, tegen vier uur 's ochtends ligt iedereen te rillen met 15 graden onder nul. Dit is onze laatste nacht in de tent staat iedereen op het voorhoofd geschreven...
Voor zonsopgang staat we al rillend voor de tent in de hoop dat de eerste zonnestralen verlichting en dus warmte brengen. Dit avontuur wordt al te bar. Zelfs de Tibetanen vinden het maar al te koud en inderdaad, uit de berichten blijkt dat het voor de tijd van het jaar al te koud is in Tibet. Er moet een andere oplossing komen!
De Tibet trekking (1)
De volgende dag tijden we van Gyantse naar Shegar, vanwaar onze trekking door de Himalaya begint. Eerst gaat het met een lange autorit over hoge passen en komen we tegen 16.00 uur aan in Shegar, een dorpje waar onze tenten klaarstaan, inclusief een kok, chauffeur en diens vrouw. Ons eerste kamp ligt op 4500 meter hoogte. We worden eerst verwelkomd met een kopje koffie om te wennen aan de nieuwe kampeerervaring. We zitten nog wel in de zon, maar al spoedig steekt een koude wind op die het buitenzijn onmogelijk maakt. Noodgedwongen klimmen we met veel moeite in de begeleidende truck om te schuilen voor de wind. De kok " serveert" het diner in de truck (tafeltje en stoelen worden in de truck geladen, evenals wij zelf!). Na het diner moeten we dan toch in de kou onze tenten in. Het koelt flink af en gewapend met thermokleding kruipen we rillend onze slaapzakken in. Die nacht koelt het af tot circa tien graden onder nul, iets waar we totaal niet op verdacht waren. Niemand van ons heeft ook maar een oog dichtgedaan. De tenen herinneren ons nu wat een trekking door de Himalaya feitelijk betekent. We bevriezen letterlijk en de volgende ochtend bij het krieken van de dag is zowat alles bevroren wat de vorige avond nog vloeibaar was. Zelfs de lenzen van Albert zijn bevroren. We verheugen ons rillend van de kou op de eerste zonnestralen...
De volgende dag breken we met ons trekking team het kamp af en vertrekken met jeep en truck naar Ronghbuk, het hoogst gelegen klooster ter wereld op 5400 meter aan de voet van de Mount Everest. Het is een lange tocht langs kronkelige wegen naar boven en voor het eerst zien we de Himalaya's in volle glorie tegen een blauwe lucht. Tegen 15.00 uur bereiken we de guesthouse van het klooster waar we twee nachten verblijven in een vierpersoons "kot", een ommuurd gebouwtje waar de enige luxe de beschermende muren zijn. Voor de rest is het erbarmelijk vertoeven. De " WC" is niet meer dan een uitgehakte sleuf in het beton en douchen is helemaal niet meer mogelijk (geen water). Maar vergeleken met de tent is het relatief warm. Bij de kotjes is een gezamenlijke ruimte waar enkele bewoners met een potkachel midden in de ruimte proberen het leven nog enigzins aangenaam te maken. We maken daar dankbaar gebruik van om tenmidden de rook van verbrande Yakkeutels een kaartje te leggen...
De volgende dag breken we met ons trekking team het kamp af en vertrekken met jeep en truck naar Ronghbuk, het hoogst gelegen klooster ter wereld op 5400 meter aan de voet van de Mount Everest. Het is een lange tocht langs kronkelige wegen naar boven en voor het eerst zien we de Himalaya's in volle glorie tegen een blauwe lucht. Tegen 15.00 uur bereiken we de guesthouse van het klooster waar we twee nachten verblijven in een vierpersoons "kot", een ommuurd gebouwtje waar de enige luxe de beschermende muren zijn. Voor de rest is het erbarmelijk vertoeven. De " WC" is niet meer dan een uitgehakte sleuf in het beton en douchen is helemaal niet meer mogelijk (geen water). Maar vergeleken met de tent is het relatief warm. Bij de kotjes is een gezamenlijke ruimte waar enkele bewoners met een potkachel midden in de ruimte proberen het leven nog enigzins aangenaam te maken. We maken daar dankbaar gebruik van om tenmidden de rook van verbrande Yakkeutels een kaartje te leggen...
Lhasa (vervolg)
Daar zijn we weer! De tweede dag in Lhasa hebben we vooral in kloosters doorgebracht, vooral in het wereldberoemde Potalapaleis van de Dalai Lama. Lobsang, onze gids, heeft ons keurig langs de bekende kloosters gevoerd en we hebben een goed beeld kunnen krijgen van de moeilijke situatie na de rellen van Maart 2008. Lhasa is een hele interessante stad op 3500 meter hoogte en we ervaren voor het eerst de hoogte die vraagt om wat kleinere stapjes! Die avond eten we voor het eerst Yakvlees.
De volgende dag om zes uur uit de veren want we vertrekken naar Gyantse, opnieuw kloosters die imponeren door praal en pracht en de oneindige stoet Tibetanen die daar dagelijks hun offers brengen. Onze eindbestemming die dag is het Hotel Wutse, een tussenbestemming op weg naar Shegar waar de trekking zal beginnen.
De volgende dag om zes uur uit de veren want we vertrekken naar Gyantse, opnieuw kloosters die imponeren door praal en pracht en de oneindige stoet Tibetanen die daar dagelijks hun offers brengen. Onze eindbestemming die dag is het Hotel Wutse, een tussenbestemming op weg naar Shegar waar de trekking zal beginnen.
woensdag 15 oktober 2008
Lhasa
Dinsdag 14 oktober zijn we om 11.00 met China Airways naar Lhasa gevolgen. Een spectaculaire vlucht over de Himalaya, met de Mount Everest tegen een blauwe hemel als letterlijk hoogtepunt. Op het vliegveld worden we verwelkomd door Lubsong, onze goed Engels sprekende Tibetaanse gids. Na een rit met de jeep van 45 minuten komen we in Lhasa aan, waar direct de sporen van de Chinese onderdrukking zichtbaar worden. Veel nieuwbouw ten behoeve van Chinezen en natuurlijk, sinds de opstanden van maart 2008, veel leger en politie op straat. Aan de horizon prijkt het Potala paleis van de Dalai Lama. Het is nu zes uur later dan in Nederland, dus is het al tegen vieren als we in New Madala Hotel aankomen, voor de afwisseling een uitstekend driesterren hotel met warm water. De temperatuur is drastisch omlaag gegaan sinds Kathmandu, de truien moeten aan, want s'avonds lijkt het tegen het vriespunt te gaan. Met de zon overdags is het aangenaam warm, soms zelfs heet (25 graden). Onze gids is welbespraakt en weet ons te waarschuwen om vooral op straat en in restaurants niet over politiek te praten, geen foto's te nemen van militairen. Zelf is hij de uitzondering en praat de hele avond dramatisch over de onderdrukking en mensenrechtenschendingen sinds maart 2008. Er zijn geen journalisten in Lhasa, dus zijn wij zijn enige gehoor en hopelijk spreekbuis naar buiten. We eten voor het eerst Yakvlees dat ronduit smakelijk genoemd mag worden. Er wordt spaghetti bij geserveerd en te hard gebakken frietjes. De Tibetanen op straat zijn uiterst vriendelijk en begroeten ons regelmatig, te meer omdat er niet veel Europese toeristen zijn te vinden. Die avond gaan we vroeg naar bed omdat we morgen volgens het programma drie kloosters aandoen, incl. het imposante Potala paleis. Lhasa ligt er mooi bij die avond, met volle maan en een heldere hemel.
maandag 13 oktober 2008
We gaan naar Tibet!
"Als ik ooit terugkeer
zal het licht zijn
in jouw hart.
Als ik ooit terugkeer
zal het feest zijn,
in dat land van jou"
Song voor Tibet, Nederland, 2008
Morgen vertrekken we Met Visum naar Tibet!!
11.00 uur lokale tijd, vlucht Kathmandu-Lhasa
zal het licht zijn
in jouw hart.
Als ik ooit terugkeer
zal het feest zijn,
in dat land van jou"
Song voor Tibet, Nederland, 2008
Morgen vertrekken we Met Visum naar Tibet!!
11.00 uur lokale tijd, vlucht Kathmandu-Lhasa
Langtang Trekking
Eerst een foto van ons bezoek aan de Tibetaanse Stupa in Kathmandu.
Op de foto onderaan zien jullie onze trekkinggids Procas en zijn twee dragers die ons de zes dagen hebben rondgeleid door de heuvels en jungle aan de voet van de Himalaya. We rijden de eerste dag eerst met de minivan naar het laatste dorpje vanwaar onze trekking begint meteindeloos lange en steile trappen omhoog. Na iedere trap dacht je het gehad te hebben, maar doemde de volgende serie van honderden treden op. In de vollezon is dat knap vermoeiend. Wanneer de temperatuur ook nog eens richting dertig graden schiet, vragen we ons af waar we aan begonnen zijn.Onderweg passeren we enkele kleine bergdorpjes waar we gelukkig water kunnen kopen en de lunch (Noodlesoup) nuttigen. Na de trappen gaat het nog steeds flinkomhoog over soms gladde geitenpaden totda we tegen vier uur s' middags eindelijk arriveren in het "hotel", een zeer eenvoudig guesthouse. Hier staan ons kleine, muffige kamertjes ter beschikking met gedeelde Turkse w.c's en een douche op het dak. Uiteraard geen warm water, maar wel water. We zitten in Chisapani op ongeveer 2500m hoogte. Er is verderniets te beleven, behalve te genieten van het deels bewolkte uitzicht en, heel verrassend, een uitstekend diner van frietjes en een familiebord macaroni per persoon. Elektra is er niet,dus het is behelpen met onze "petzles" (lampjes). Na een boompje kaarten liggen we er vroeg in, tegen 10 uur kruipen we in onze slaapzakken.
Dag twee vervolgen we in de mist onze trekking naar Nargakot, een wandeltocht van ruim 24 km, door dalen en over heuvels, deels in de volle zon en deels door de wolken. De dichtbeboste heuvels en de vele junglegeluidenmaken er een aangename tocht van. In Thule stoppen we voor een pauze met een geweldig uitzicht. We lopen al snel weer door naar onze lunchplek, een heel innemend bergdorpje waar de kindertjes snel uitlopen en belangstellend komen kijken naar die vier toeristen. Wij zijn duidelijk de bezienswaardigheid. Ook hier weer noodlesoup, omdat vlees uit den boze is voor onze gevoelige darmen, we zijn gewaarschuwd om zes dagen vegetarisch te eten.De mensen zijn zeer vriendelijk en leven het leven op hun alledaagse manier, met overleven, eten en het verbouwen van land.
Albert komt er nog achter een bloedzuiger te gast te hebben hehad die goed heeft huisgehouden. Na de lunch beginnen we met eerste sporen van stijfheid aan onze vervolgwandeling naar Nargakot waar we tegen vijven, behoorlijk vermoeid, aankomenin Hotel Galaxy. Dit blijkt in alle opzichten een Fawlty Towers te zijn, incluis een Basil als manager en een Manuel die niets van bestellingen begrijpt. Een pilsje laat al gauw 90 min. op zich wachten. Maar dat is nog niet het ergste. De kamer vanWilfried en Albert blijkt een ware ramp, een beschimmeld kot zonder water, met beddegoed dat bij ons hooguit bij de RD4 nog te vinden is. Tot overmaat van ramp valt onder het douchen (eindelijk een beetje water) ook nog eens de stroom uit...
In het restaurant wordt een open haard gestookt waarbij de rook grotendeels het restaurant inblaast, i.p.v. door de schoorsteen. Maar ja, wie avontuur wil, krijgt avontuur.Na een nieuw boompje kaarten gaan we snel onder de wol. Het festival is in volle gang, er zijn nauwelijks voorraden eten en drinken, we moeten het stellen zonder brood. Alleen een roerei staat ons de volgende ochtend ter beschikking. Op deze wijze vallen we natuurlijk wel goed af...
Helaas is de volgende ochtend veel mist, waardoor we het beloofde uitzicht op de zeven en achtduizenders moeten missen en in dikke mist vertrekken naar Dhulikel, opnieuw een forse trip. De vermoeidheid in de benen is goed voelbaar, ook de druk onder de tenen omdathet soms flink naar beneden gaat, steil en dan weer vlak. Uiteraard wordt de afdaling weer beloond met een stijging. En zo wandelen we uren achtereen. Voor het laatste stuk besluiten we de bus te nemen, anders moeten we langs de weg lopen en dat is in Nepal een Russisch Roulette met bussen, auto's, brommers, fietsen,tuk-tuks en mensen. Wonder boven wonder gebeurt er zelden een ongeluk, al zie je hier en daar een hond liggen die de Roulette niet heeft overleefd. De bus is al een avontuur op zichzelf.
In de bus zitten 60 mensen waar er maar 40 in kunnen. We moeten op het dak klimmen en ons goed vasthouden in de half uur durende rit naarhet stadje Dhulikhel, een heel oud en door tempels omgeven oord. Hier overnachten we in een hotel dat al iets meer sporen van beschavng laat zien: er is water, zowaar warm water en we hoeven ons niet te douchen met de Zwitsal doekjes. We krijgen een sightseeing toer waarbij het late zonlicht de oude stad mooi oplicht. De kleurrijke massakijkt ons nieuwsgierig aan en voor fotografen het paradijs. Een bordje Lasagna (bleken Noodles te zijn) als diner, een kaartje en hupsakee, de slaapzak in.
Vanuit Dhulikhel vertrekken we de volgende dag wandelend naar de volgende bestemming, Namobuddha. Een flinke tocht, eerst over asfalt en dan een lange, lange, stoffige dirtroad waarover we de nodige kilometers slijten in de hete zon. Na een quick lunch (jawel, Noodlesoup) lopen we in twee uur naar de bestemming, een heel klein gehucht, gebouwd om eeneen belangrijke Boeddhistische Stupa. Boven op de heuvel bevindt zich een groot Boeddhistisch klooster.
Na het verfrissen , inderdaad met doekjes of koud water in een wc-douchecombinatie ruimten, gaan we de steile heuvel richting klooster. Aan de voet van het klooster weer tich trappen te nemen; ze moeten hier wel een bere conditie heben.Van hieruit reiken tot in de verte de Tibetaanse gebedsvlaggen, vanaf het klooster via de boomtoppen naar beneden. Slierten van kilometers lang. In ieder geval een prachtig panorama; net niet klaar genoeg om de hoogste bergen te zien. Maar goed die zullen we in de toekomst wel zien.In het gehucht kijken we onze ogen uit. Zo zit voor onnze guesthouse een straatarm oud vrouwtje, half ontbloot rond haar eigen ontlasting en voor soort van hok, dat haar slaapplaats blijkt te zijn. Het leven hier is alles behalve wat we gewend zijn, maar de mensen hier hebben denken we nogmaar weinig van de wereld gezien of gehoord. Ze zijn zeer vriendelijk, ontvangen ons hartelijk en maken ons zelf deelgenoot van een verjaardagsfeestje van een van de tieners. We krijgen een stukje cake en worden door de jarige uitgenodigd om een glaasje "Nepalees Bier" te nuttigen, een rijstwijn. Op een kamertje zit het vol met lokale tieners ensamen met gids en dragers wordt een dansje gewaagd. Leuk om mee te maken. We verlaten de jeugd na een uurtje en leggen nog een kaartje in het, intussen in slaap vallende gehucht.
S' nachts horen we de klokken van de stupa die vanaf drie uur met regelmaat luiden. We zijn er dus vroeg bij die ochtend. Het ontbijt (Tibetaans brood, zeer lekker) wordt klaargemaakt en we ontwaken met alle lokale mensen die slaperig door de straat lopen of rond een vuurtje zitten water te koken. We lopen in zo'n vier uur naar Panauti, onze laatste bestemming. De wandeling is gelukkig niet meer zo zwaar en als we tegen 12 uur aankomen in een heus hotel, merken we dat het festival nog steeds zijn sporen nalaat. Driekwart van de menukaart is niet voorradig, maar we bestellen toch een Nepalese lunch de vervolgens twee uur op zich laat wachten doordat het kamermeisje, annex kok alles vers moet klaarmaken en een van de jongens steeds uitstuurt om de ingredienten te halen op de markt.
Weer zijn er grote problemen met (warm) water. Dus weer een koude douche! We lopen door het dorp en maken kennis met de bevolking die op de straten volop bezig zijn de rijst te zeven. Er staan heel wat oude tempeltjes en vanuit de huizen hangt menigeen door het raam belangstellend te kijken wat wij wel niet allemaal zien.Het avondeten, een pizza, wordt genuttigd in een lange, maar verlaten eetzaal. Die nacht slapen we voor het eerst in een heerlijk, en vooral schoon bed. Een verademing en weldaad voor onze vermoeide lichamen. De volgende ochtend lopen we naar de drukke markt waar de bussen vertrekken, ook die van ons naar Kathmandu. Al snel zitten we bovenop de bus vanwaar we het marktleven nog kort gadeslaan en boemelend vertrekken van dorp naar dorp. Overal kan iemand instappen of uitstappen. Voor het eerst zien we ook de Himalaya omdat de bewolking ver is opgetrokken. De toppen zijn goed zichtbaar en maakt de busreis tot een mooie belevenis. Totdat....politiecontrole! We mogenniet langer boven op de bus zitten (gevaarlijk?) en worden met z'n allen in de bus gepropt. Een vrij onmogelijke opgave omdat die al vol zat en nu ineens iedereen van het dak daar nog bij moest. Krom en scheef rijden we ongeveer een kilometer door en wanneer de politie niet meer in zicht is, klimmen we snel weer op het dak. Tot de volgende controle! Opnieuw in de bus, maar die is dan al zo ver leeg dat we een zitplaats hebben.Na twee uur zijn we weer in Kathmandu en lopen het laatste stuk in de smog naar het Hotel, waar we met z'n allen nog een pilsje nuttigen, alvorens afscheid te nemen van onze gids en de dragers.
Op de kamer kunnen we eindelijk de waszakken vullen, schone kleren aan en genieten we de rest van die dag natuurlijk van de verjaardag van Wilfried (die overigens verplicht is zijn kadootjes te dragen: een kleurrijk hoedje met kaarsjes erop en een T-shirt met de tekst "I love my Yak"). Hij trakteert ons op een lekkere Momo (Tibetaans omhulsel met gehakt erin, Fettochini en bijbehorende biertjes. Die avond wordt het voor het eerst wat later...
Dag twee vervolgen we in de mist onze trekking naar Nargakot, een wandeltocht van ruim 24 km, door dalen en over heuvels, deels in de volle zon en deels door de wolken. De dichtbeboste heuvels en de vele junglegeluidenmaken er een aangename tocht van. In Thule stoppen we voor een pauze met een geweldig uitzicht. We lopen al snel weer door naar onze lunchplek, een heel innemend bergdorpje waar de kindertjes snel uitlopen en belangstellend komen kijken naar die vier toeristen. Wij zijn duidelijk de bezienswaardigheid. Ook hier weer noodlesoup, omdat vlees uit den boze is voor onze gevoelige darmen, we zijn gewaarschuwd om zes dagen vegetarisch te eten.De mensen zijn zeer vriendelijk en leven het leven op hun alledaagse manier, met overleven, eten en het verbouwen van land.
Albert komt er nog achter een bloedzuiger te gast te hebben hehad die goed heeft huisgehouden. Na de lunch beginnen we met eerste sporen van stijfheid aan onze vervolgwandeling naar Nargakot waar we tegen vijven, behoorlijk vermoeid, aankomenin Hotel Galaxy. Dit blijkt in alle opzichten een Fawlty Towers te zijn, incluis een Basil als manager en een Manuel die niets van bestellingen begrijpt. Een pilsje laat al gauw 90 min. op zich wachten. Maar dat is nog niet het ergste. De kamer vanWilfried en Albert blijkt een ware ramp, een beschimmeld kot zonder water, met beddegoed dat bij ons hooguit bij de RD4 nog te vinden is. Tot overmaat van ramp valt onder het douchen (eindelijk een beetje water) ook nog eens de stroom uit...
In het restaurant wordt een open haard gestookt waarbij de rook grotendeels het restaurant inblaast, i.p.v. door de schoorsteen. Maar ja, wie avontuur wil, krijgt avontuur.Na een nieuw boompje kaarten gaan we snel onder de wol. Het festival is in volle gang, er zijn nauwelijks voorraden eten en drinken, we moeten het stellen zonder brood. Alleen een roerei staat ons de volgende ochtend ter beschikking. Op deze wijze vallen we natuurlijk wel goed af...
Helaas is de volgende ochtend veel mist, waardoor we het beloofde uitzicht op de zeven en achtduizenders moeten missen en in dikke mist vertrekken naar Dhulikel, opnieuw een forse trip. De vermoeidheid in de benen is goed voelbaar, ook de druk onder de tenen omdathet soms flink naar beneden gaat, steil en dan weer vlak. Uiteraard wordt de afdaling weer beloond met een stijging. En zo wandelen we uren achtereen. Voor het laatste stuk besluiten we de bus te nemen, anders moeten we langs de weg lopen en dat is in Nepal een Russisch Roulette met bussen, auto's, brommers, fietsen,tuk-tuks en mensen. Wonder boven wonder gebeurt er zelden een ongeluk, al zie je hier en daar een hond liggen die de Roulette niet heeft overleefd. De bus is al een avontuur op zichzelf.
In de bus zitten 60 mensen waar er maar 40 in kunnen. We moeten op het dak klimmen en ons goed vasthouden in de half uur durende rit naarhet stadje Dhulikhel, een heel oud en door tempels omgeven oord. Hier overnachten we in een hotel dat al iets meer sporen van beschavng laat zien: er is water, zowaar warm water en we hoeven ons niet te douchen met de Zwitsal doekjes. We krijgen een sightseeing toer waarbij het late zonlicht de oude stad mooi oplicht. De kleurrijke massakijkt ons nieuwsgierig aan en voor fotografen het paradijs. Een bordje Lasagna (bleken Noodles te zijn) als diner, een kaartje en hupsakee, de slaapzak in.
Vanuit Dhulikhel vertrekken we de volgende dag wandelend naar de volgende bestemming, Namobuddha. Een flinke tocht, eerst over asfalt en dan een lange, lange, stoffige dirtroad waarover we de nodige kilometers slijten in de hete zon. Na een quick lunch (jawel, Noodlesoup) lopen we in twee uur naar de bestemming, een heel klein gehucht, gebouwd om eeneen belangrijke Boeddhistische Stupa. Boven op de heuvel bevindt zich een groot Boeddhistisch klooster.
Na het verfrissen , inderdaad met doekjes of koud water in een wc-douchecombinatie ruimten, gaan we de steile heuvel richting klooster. Aan de voet van het klooster weer tich trappen te nemen; ze moeten hier wel een bere conditie heben.Van hieruit reiken tot in de verte de Tibetaanse gebedsvlaggen, vanaf het klooster via de boomtoppen naar beneden. Slierten van kilometers lang. In ieder geval een prachtig panorama; net niet klaar genoeg om de hoogste bergen te zien. Maar goed die zullen we in de toekomst wel zien.In het gehucht kijken we onze ogen uit. Zo zit voor onnze guesthouse een straatarm oud vrouwtje, half ontbloot rond haar eigen ontlasting en voor soort van hok, dat haar slaapplaats blijkt te zijn. Het leven hier is alles behalve wat we gewend zijn, maar de mensen hier hebben denken we nogmaar weinig van de wereld gezien of gehoord. Ze zijn zeer vriendelijk, ontvangen ons hartelijk en maken ons zelf deelgenoot van een verjaardagsfeestje van een van de tieners. We krijgen een stukje cake en worden door de jarige uitgenodigd om een glaasje "Nepalees Bier" te nuttigen, een rijstwijn. Op een kamertje zit het vol met lokale tieners ensamen met gids en dragers wordt een dansje gewaagd. Leuk om mee te maken. We verlaten de jeugd na een uurtje en leggen nog een kaartje in het, intussen in slaap vallende gehucht.
S' nachts horen we de klokken van de stupa die vanaf drie uur met regelmaat luiden. We zijn er dus vroeg bij die ochtend. Het ontbijt (Tibetaans brood, zeer lekker) wordt klaargemaakt en we ontwaken met alle lokale mensen die slaperig door de straat lopen of rond een vuurtje zitten water te koken. We lopen in zo'n vier uur naar Panauti, onze laatste bestemming. De wandeling is gelukkig niet meer zo zwaar en als we tegen 12 uur aankomen in een heus hotel, merken we dat het festival nog steeds zijn sporen nalaat. Driekwart van de menukaart is niet voorradig, maar we bestellen toch een Nepalese lunch de vervolgens twee uur op zich laat wachten doordat het kamermeisje, annex kok alles vers moet klaarmaken en een van de jongens steeds uitstuurt om de ingredienten te halen op de markt.
Weer zijn er grote problemen met (warm) water. Dus weer een koude douche! We lopen door het dorp en maken kennis met de bevolking die op de straten volop bezig zijn de rijst te zeven. Er staan heel wat oude tempeltjes en vanuit de huizen hangt menigeen door het raam belangstellend te kijken wat wij wel niet allemaal zien.Het avondeten, een pizza, wordt genuttigd in een lange, maar verlaten eetzaal. Die nacht slapen we voor het eerst in een heerlijk, en vooral schoon bed. Een verademing en weldaad voor onze vermoeide lichamen. De volgende ochtend lopen we naar de drukke markt waar de bussen vertrekken, ook die van ons naar Kathmandu. Al snel zitten we bovenop de bus vanwaar we het marktleven nog kort gadeslaan en boemelend vertrekken van dorp naar dorp. Overal kan iemand instappen of uitstappen. Voor het eerst zien we ook de Himalaya omdat de bewolking ver is opgetrokken. De toppen zijn goed zichtbaar en maakt de busreis tot een mooie belevenis. Totdat....politiecontrole! We mogenniet langer boven op de bus zitten (gevaarlijk?) en worden met z'n allen in de bus gepropt. Een vrij onmogelijke opgave omdat die al vol zat en nu ineens iedereen van het dak daar nog bij moest. Krom en scheef rijden we ongeveer een kilometer door en wanneer de politie niet meer in zicht is, klimmen we snel weer op het dak. Tot de volgende controle! Opnieuw in de bus, maar die is dan al zo ver leeg dat we een zitplaats hebben.Na twee uur zijn we weer in Kathmandu en lopen het laatste stuk in de smog naar het Hotel, waar we met z'n allen nog een pilsje nuttigen, alvorens afscheid te nemen van onze gids en de dragers.
Op de kamer kunnen we eindelijk de waszakken vullen, schone kleren aan en genieten we de rest van die dag natuurlijk van de verjaardag van Wilfried (die overigens verplicht is zijn kadootjes te dragen: een kleurrijk hoedje met kaarsjes erop en een T-shirt met de tekst "I love my Yak"). Hij trakteert ons op een lekkere Momo (Tibetaans omhulsel met gehakt erin, Fettochini en bijbehorende biertjes. Die avond wordt het voor het eerst wat later...
Alive and kicking
Vandaag volgt een verslag van onze eerste trekking door Nepal. Momenteel zijn we weer terug in Kathmandu, stijfjes maar zeer voldaan.
maandag 6 oktober 2008
site seeing Kathmandu
Hallo, allemaal, vandaag een interssante dag met een aantal bezichtigingen in Kathmandu. Allereerst een heilige plek waar in het openbaar crematies plaatsvinden. Toch wel erg heftig als je er zo op die manier mee in aanraking komt.
Maar het hoort er hier in deze cultuur bij. Niemand kiijkt er eigenlijk raar van op als je daar als buitenstaander bij staat te kijken.
Verder ook nog een paar tempels bezocht en dat allemaal onder leiding van een hele vriendelijke gids.
In de middag even een hapje gegeten op het dakterras van een restaurant, maar ineens begon het toch te regenen. Op een gegeven moment werden we toch ook wel nat van de regen.
De laatste tempel die we bezochten was een Boedistische. Er waren ook monnikken die aan het bidden waren en wij mochten ook binnen zijn en evt. foto's maken. Uiteindelijk weer terug naar het hotel en weer ergens in de stad lekker gegeten. Toen we na het eten nog even wat wilde gaan drinken zijn we na veel omzwervingen tovh weer in het hotel terecht gekomen.
Het was "niet pluis" om het even zacht uite drukken, maar hierover later meer...........
Morgen weer vroeg op want dan begint onze 6-daagse Langtang trekking in Nepal.
tot schrijfs
Maar het hoort er hier in deze cultuur bij. Niemand kiijkt er eigenlijk raar van op als je daar als buitenstaander bij staat te kijken.
Verder ook nog een paar tempels bezocht en dat allemaal onder leiding van een hele vriendelijke gids.
In de middag even een hapje gegeten op het dakterras van een restaurant, maar ineens begon het toch te regenen. Op een gegeven moment werden we toch ook wel nat van de regen.
De laatste tempel die we bezochten was een Boedistische. Er waren ook monnikken die aan het bidden waren en wij mochten ook binnen zijn en evt. foto's maken. Uiteindelijk weer terug naar het hotel en weer ergens in de stad lekker gegeten. Toen we na het eten nog even wat wilde gaan drinken zijn we na veel omzwervingen tovh weer in het hotel terecht gekomen.
Het was "niet pluis" om het even zacht uite drukken, maar hierover later meer...........
Morgen weer vroeg op want dan begint onze 6-daagse Langtang trekking in Nepal.
tot schrijfs
Gearriveerd in Kathmandu
Beste mensen,
Na een lange, vermoeiende reis zijn we in het zonovergoten Kathmandu aangekomen. De reis via Delhi was wel weer spannend toen bleek dat we over een zogenaamd Transit-visum voor India moesten beschikken. Dat hadden we niet, dus werden we voor een korte nacht in een security-ruimte "opgesloten" zodat we de vlieghaven niet konden verlaten en geduldig onze aansluitende vlucht naar Nepal konden halen. Zondagochtend negen uur lokale tijd werden we door Jagat, onze reisagent, opgehaal van het vliegveld naar het hotel gebracht. Zon, 25 tot 30 graden, ineens zomer. Hoe moe ook, zijn we de stad nog ingelopen en van de vele culturele kleuren genoten tot we s' avonds uitgenodigd werden voor een typisch Nepalees (niet al te heet) diner met verschillende gidsen. Daarbij is ook het nieuwe reisprogramma doorgesproken dat er als volgt uitziet:
Oct-05-
Arrival and pick up from the international airport in Kathmandu. After some refreshment we will invite you for a
traditonal nepali dinner. Overnight in a hotel.
Oct-06-
Sightseeing of Kathmandu Valley o/n in a hotel,
Oct-07
Drive to Sundarijal and trek to Chisopani (4/6 hrs,2100m) o/n in a hotel,
Oct-08-
Trek to Kutumsangu o/n in a hotel,
Oct-09-
Trek to Tharepati o/n in a hotel,
Oct-10-
Trek to Tarkeghang o/n in a hotel,
Oct-11-
Trek to Kakani o/n in a hotel,
Oct-12-
Trek to Melamchipul Bazaar and drive back to Kathmandu o/n in a hotel,
Oct-13-
Sightseeing of Bhaltapur and Patan o/n in a hotel,
14th Oct fly KTM to Lhasa. 55 Kms drive to hotel New Mandala. 3650 Ms height.
15-16 Oct normal sightseeing in Lhasa: Potala & Norbulinka, Jokhang & Sera Monastery, Drephang Monastery, New Mandala hotel
17th Oct Xigatse via Gyantse & Yamtso Lake. Wutse hotel, 3750 Ms.
18th Oct Morning visit Tashilunbu Monastery, afternoon drive to Xegar, 210 Kms,camping/ guesthouse 4100 Ms.
19th Oct Ronbuk /EBC. 95 Kms, 5450 Ms, campingMorning after breakfast drive to Rongphu. Overnight camping at Rongphu
20th Oct : Rongphu - Dza - Rongphu --21 KmsMorning after breakfast trek to Dza-Rongphu (4920m). Overnight at Dza-Rongphu
21st Oct : Dza - Rongphu - Zomphu --29 KmsMorning after breakfast trek to Zomphu enroute Lamna-La Pass (5060m). Overnight at Zomphu
22nd Oct : Zomphu - Nomad's --26 Kms.Morning after breakfast trek to Nomad's. Overnight at Nomad’s
23rd Oct : Nomad’s - Lungjhang. 20 Kms.Morning after breakfast trek to Lungjhang. Overnight at Lungjhang
24th Oct : Lungjhang - Lo-Tingri --Zhangmu( 1800 Ms). Hotel, 183 Kms, 7 hours.
25th Oct: exit border to Nepal.
26 Oct : Morning Mountain Flight and free day in kathmandu,
27 Oct : Fly back to home.
We gaan nu dus voor twee trekkings, een aan Nepalese zijde van de Himalaya en een min of meer volgens het oorspronkelijke idee.
Morgen dus al de biezen pakken en met dragers beginnen aan de trekking. Vandaag nog een sightseeing in Kathmandu.
De groeten van Petra, Wilfried, Fer en Albert
Na een lange, vermoeiende reis zijn we in het zonovergoten Kathmandu aangekomen. De reis via Delhi was wel weer spannend toen bleek dat we over een zogenaamd Transit-visum voor India moesten beschikken. Dat hadden we niet, dus werden we voor een korte nacht in een security-ruimte "opgesloten" zodat we de vlieghaven niet konden verlaten en geduldig onze aansluitende vlucht naar Nepal konden halen. Zondagochtend negen uur lokale tijd werden we door Jagat, onze reisagent, opgehaal van het vliegveld naar het hotel gebracht. Zon, 25 tot 30 graden, ineens zomer. Hoe moe ook, zijn we de stad nog ingelopen en van de vele culturele kleuren genoten tot we s' avonds uitgenodigd werden voor een typisch Nepalees (niet al te heet) diner met verschillende gidsen. Daarbij is ook het nieuwe reisprogramma doorgesproken dat er als volgt uitziet:
Oct-05-
Arrival and pick up from the international airport in Kathmandu. After some refreshment we will invite you for a
traditonal nepali dinner. Overnight in a hotel.
Oct-06-
Sightseeing of Kathmandu Valley o/n in a hotel,
Oct-07
Drive to Sundarijal and trek to Chisopani (4/6 hrs,2100m) o/n in a hotel,
Oct-08-
Trek to Kutumsangu o/n in a hotel,
Oct-09-
Trek to Tharepati o/n in a hotel,
Oct-10-
Trek to Tarkeghang o/n in a hotel,
Oct-11-
Trek to Kakani o/n in a hotel,
Oct-12-
Trek to Melamchipul Bazaar and drive back to Kathmandu o/n in a hotel,
Oct-13-
Sightseeing of Bhaltapur and Patan o/n in a hotel,
14th Oct fly KTM to Lhasa. 55 Kms drive to hotel New Mandala. 3650 Ms height.
15-16 Oct normal sightseeing in Lhasa: Potala & Norbulinka, Jokhang & Sera Monastery, Drephang Monastery, New Mandala hotel
17th Oct Xigatse via Gyantse & Yamtso Lake. Wutse hotel, 3750 Ms.
18th Oct Morning visit Tashilunbu Monastery, afternoon drive to Xegar, 210 Kms,camping/ guesthouse 4100 Ms.
19th Oct Ronbuk /EBC. 95 Kms, 5450 Ms, campingMorning after breakfast drive to Rongphu. Overnight camping at Rongphu
20th Oct : Rongphu - Dza - Rongphu --21 KmsMorning after breakfast trek to Dza-Rongphu (4920m). Overnight at Dza-Rongphu
21st Oct : Dza - Rongphu - Zomphu --29 KmsMorning after breakfast trek to Zomphu enroute Lamna-La Pass (5060m). Overnight at Zomphu
22nd Oct : Zomphu - Nomad's --26 Kms.Morning after breakfast trek to Nomad's. Overnight at Nomad’s
23rd Oct : Nomad’s - Lungjhang. 20 Kms.Morning after breakfast trek to Lungjhang. Overnight at Lungjhang
24th Oct : Lungjhang - Lo-Tingri --Zhangmu( 1800 Ms). Hotel, 183 Kms, 7 hours.
25th Oct: exit border to Nepal.
26 Oct : Morning Mountain Flight and free day in kathmandu,
27 Oct : Fly back to home.
We gaan nu dus voor twee trekkings, een aan Nepalese zijde van de Himalaya en een min of meer volgens het oorspronkelijke idee.
Morgen dus al de biezen pakken en met dragers beginnen aan de trekking. Vandaag nog een sightseeing in Kathmandu.
De groeten van Petra, Wilfried, Fer en Albert
vrijdag 3 oktober 2008
Vertrek
Vannacht is het zover en morgenochtend gaan we in de grote vlieger van Brussel via Zurich naar New Delhi in India, de eerste grote etappe. Zondag doorvliegeren naar Nepal. We bedanken iedereen voor de leuke belangstelling. Maandag challenge nr.1: het Tibet visum aanvragen bij de ambassade in Kathmandu. En voor de achterblijvers telt het klokje hiernaast weer terug voor de hereniging met familie en vrienden.
Namaste!
Namaste!
maandag 29 september 2008
Minirondreis met trekkings in de Kathmandu vallei
Er is na alle visum perikelen intussen gekozen om de eerste 5 dagen in Kathmandu een culturele rondreis met mini-trekkings te maken. Op die manier zien we de stad, de hele vallei en krijgen we een heel goede indruk, waarom er hier zoveel ancient cities en world heritages zijn. Daarna vliegen/of rijden we naar Lhasa in Tibet en volgen we zoveel mogelijk het geplande programma.
zondag 28 september 2008
Stress tijdens de voorbereiding
De afgelopen weken een beetje stress gehad omdat Himalayan Leaders ineens met de mededeling kwam dat het handig zou zijn om ons inreis-visum in Den Haag bij de Chineese Ambassade te helen i.p.v. in Kathmandu. Daar bleek de ambassade ineens bij onze aankomst gesloten te zijn ("vakantie"). Eerst dus met ons viertjes op Prinsjesdag naar Den Haag. Neen, mijnheer, onmogelijk, we moeten een originele "permit" vanuit Tibet hebben. Dus eerst weer bellen en mailen met Peter en het vervolg is dat Albert zich opoffert en afgelopen maandag naar Den Haag afreist en overnacht om op tijd bij de ambassade te zijn. Dat lukt ook aardig maar ook deze keer moet hij onverrichterzake terug omdat er "iets" ontbreekt.
Wilfried heeft intussen in Brussel al met succes een visum aangevraagd.
Dan wordt het snode plan gesmeed om Fer op donderdag naar Den Haag te laten gaan. Met de papieren die volgens ons nu in orde zijn ga ik op pad. Ook het feit dat Wilfried wel succes heeft in Brussel moet het ambassadepersoneel wel anders stemmen. Ik spring om 5 uur op de motor en ben op tijd in Den Haag ( 07.30 uur). Er zijn 6 mensen voor mij en de deur gaat 0m 9 uur open. Ook deze keer gaat het mij echter niet lukken. Het personeel is echter onverbiddellijk en stuurt mij gewoon weg. Na wat dreigementen over een uitzending bij Pauw en Witteman en evt schadeclaims die bij de ambassade tercht komen, ga ik echter. Er is geen speld tussen te krijgen.
Na wat gebel met Albert besluiten we dat het misschien handig is om via Brussel terug te reizen want in Brussel zou het misschien wel kunnen lukken. ( niet geschoten is altijd mis). Vlakbij de ambassade krijg ik een telefoontje. Het is Albert die vertelt dat de ambassade in Brussel op donderdag gesloten is.
Nu gaan we over op plan B, dat inhoudt dat de reis qua indeling iets veranderd gaat worden d.w.z. dat de volgorde iets veranderd.
Moraal van dit verhaal: Het was donderdag lekker weer en ik heb weer sinds tijden een flinke tour op de motor gemaakt.
P.s. ik ga nu toch mijn spulletjes eens bij elkaar zoeken.
Wilfried heeft intussen in Brussel al met succes een visum aangevraagd.
Dan wordt het snode plan gesmeed om Fer op donderdag naar Den Haag te laten gaan. Met de papieren die volgens ons nu in orde zijn ga ik op pad. Ook het feit dat Wilfried wel succes heeft in Brussel moet het ambassadepersoneel wel anders stemmen. Ik spring om 5 uur op de motor en ben op tijd in Den Haag ( 07.30 uur). Er zijn 6 mensen voor mij en de deur gaat 0m 9 uur open. Ook deze keer gaat het mij echter niet lukken. Het personeel is echter onverbiddellijk en stuurt mij gewoon weg. Na wat dreigementen over een uitzending bij Pauw en Witteman en evt schadeclaims die bij de ambassade tercht komen, ga ik echter. Er is geen speld tussen te krijgen.
Na wat gebel met Albert besluiten we dat het misschien handig is om via Brussel terug te reizen want in Brussel zou het misschien wel kunnen lukken. ( niet geschoten is altijd mis). Vlakbij de ambassade krijg ik een telefoontje. Het is Albert die vertelt dat de ambassade in Brussel op donderdag gesloten is.
Nu gaan we over op plan B, dat inhoudt dat de reis qua indeling iets veranderd gaat worden d.w.z. dat de volgorde iets veranderd.
Moraal van dit verhaal: Het was donderdag lekker weer en ik heb weer sinds tijden een flinke tour op de motor gemaakt.
P.s. ik ga nu toch mijn spulletjes eens bij elkaar zoeken.
zondag 14 september 2008
Kaart van de trekking
Eindelijk hebben we een betrouwbare kaart kunnen samenstellen van onze trekking. Klik op de afbeelding voor een vergroting.
vrijdag 29 augustus 2008
Het programma
We reizen met http://www.himalayanleaders.be/new/ Onze Belgische alpinist Peter Soons heeft de reis op het kantoor in Nepal perfect voorbereid. De Kang Shang vallei, ons reisdoel voor het trekkingdeel gaat door een meer onbekend gebied in zuid-Tibet, langs de grens met Nepal. De tocht loopt naar het oostelijk basiskamp van de Mount Everest. Deze ligt nabij de Kangshung gletscher. Van daaruit gaat het door naar het North Face basiskamp nabij het Rongbuk klooster. Dit is het bekende internationale basiskamp. De hele trekking met tenten, sherpa's en yaks als lastdieren voert over hoge passen (gemiddelde loophoogte 4000-5500 meter) en door de groene vallei van Kang Shang en duurt 9 dagen. Naast de trekking doen we ook veel bekende plaatsen en kloosters (Lhasa, Gyantse, Ganden, Shigatse) aan in Tibet en in Nepal (Kathmandu, Baktapur, Patan) om uiteindelijk in Nagarkot wederom de Himalaya's te bewonderen. In totaal duurt de reis 26 dagen. Dag 1:
Via Brussel en Zurich naar New Delhi in India.
Dag 2:
Via New Delhi naar Kathmandu in Nepal. Aankomst in de vroege ochtend.
Dag 3: Sightseeing in Kathmandu.
Dag 4: Vlucht van Kathmandu naar Lhasa in Tibet.
Dag 5/6: Sightseeing in Lhasa.
Dag 7 : Excursie naar het Ganden Klooster.
Dag 8 : Rit naar Gyantse via het Shalu klooster.
Dag 9 : Sightseeing in Shigatse.
Dag 10: Rit naar Yuba en voorbereidingen trekking (Yaks, sherpa's, kok, voedsel,..)
Dag 11: Begin Trekking naar Dhampu langs de Kharta rivier. We nemen de hoogtetrail naar de Shao La. Hier wordt het kamp ingericht voor de overnachting. Vlakbij het dorpje Lundrubling.
Dag 12 : Trek over de Sheop-La Joksom pas. De Mount Everest komt stilaan in zicht. De klim gaat verder waardoor ook Nepal van grote hoogte te zien is. Onderwijl lopen we ook door kleine nederzettingen van Yak herders. De dag eindigt met het eerste zicht op de The North Face, de Kangshung face of Mt. Everest.
Dag 13/14: Trekking naar Damshung. Kamp wordt opgeslaan in de graslanden van Pethang Ringmo.
Day 15 : Trekking naar Path en Ringmo. Langs de Kangshung lopen we verder naar de gletscher van de Noord Oost kan van de Everest.
Dag 16: Kangshung Glacier/Tso-Nya/Tseju. We dalen eerst door een vallei en klimmen dan gestaag naar de beroemde Langma La pas. De berg Makalu wordt nu het voornaamste uitzicht.
Dag 17/18: Trek naar Zurima. We beginnen de dag met een uitdagende beklimming en afdaling van de Langma La pass. Meer uizticht op de achtduizenders Everest, Lhotse en Makalu. Op het eind van de dag zien we het Kangchenjunga massief dat de grens vormt met Nepal. Gekampeerd wordt in de omgeving van Yubra. De laatste dag terug naar Yubra.
Dag 19 : Na de trekking rijden we vandaag in zes uur naar Rongbuk en bezoeken en overnachten in het hoogst gelegen klooster ter wereld: Rongbuk.
Dag 20 : Trekkingdag naar Everest Base Camp en wederom overnachting in Rongbuk monastery.
Dag 21: We rijden naar de kleurrijke Chinees/Tibetaanse/Nepalese grensplaats waar we overnachten.
Dag 22 : We rijden helemaal naar de Nepalese hoofdstad Kathmandu.
Day 23 : Sightseeing in Bakthapur en overnachting in de bergplaats Nagarkot.
Day 24: Ontbijt met het mooiste uitzicht op de Himalayas en de Mt Everest vanaf Nepalese zijde. Daarna sightseeing in Patan. Overnachting in Kathmandu.
Day 25-26: Transfer naar international airport en twee dagen vliegen Kathmandu-Delhi-Zurich-Brussel.
Himalaya 2008
De Friendship Highway is de bekende route op het Tibetaans plateau, geroemd vanwege de geweldige uitzicht. De weg start vanuit de hoofdstad Lhasa en loopt langs het turquoise Yamdrok Lake meer, voordat Shigatse en Gyantse bereikt worden. De weg buigt verdeelt zich daarna naar het Noorden naar Ali en naar het Zuiden naar Shegar, New Shegar, en naar het beroemde Rongphu Monastery klooster, nabij het Everest Base Camp. Van hieruit loopt de weg helemaal naar beneden naar de grens van Nepal bij Zhangmu, en dan door naar de hoofdstad Kathmandu.Het uitzicht langs de Friendship Highway bestaat uit de met sneeuw bedekte toppen van de Himalayas (links verwijzen naar meer informatie op Wikipedia).
Abonneren op:
Reacties (Atom)